“Sorgulanmayan bir hayat, yaşanmaya değer değildir.”

M.Ö. 399 yılında Atina’da kurulan bir mahkeme, sadece bir filozofu değil, hakikatin kendisini yargılıyor. Platon’un ölümsüz eseri, sahne ışıkları altında bir adalet arayışına ve vicdan muhasebesine dönüşüyor. Gençleri yoldan çıkarmak ve şehrin tanrılarına inanmamakla suçlanan Sokrates, elinde tuttuğu baldıran zehri kadehinden önce kelimeleriyle saldırıyor. Bu oyun; kalabalıkların zorbalığına karşı tek bir adamın dik duruşunu, baldıran zehriyle susturulamayan bir düşüncenin asırlar süren yankısını ve adaletin "çoğunluk" demek olmadığını seyirciye çarpıcı bir dille anlatıyor.